ولادت باسعادت صاحب الزمان(عج)برتمام شیعیان مبارک
ولادت امام زمان(عج) بر همه شیعیان مبارک
مختصری از زندگی نامه امام زمان (عج)
نام: همنام پیامبر.(م ح م د)
كنيه: ابوالقاسم.
امام زمان(ع) هم نام و هم كنيه حضرت پيامبر اكرم(ص) است. در روايات آمده است
كه شايسته نيست آن حضرت را با نام و كنيه، اسم ببرند تا آن گاه كه خداوند به
ظهورش زمين را مزيّن و دولتش را ظاهر گرداند.
القاب: مهدى، خاتم، منتظر، حجت، صاحب الامر، صاحب الزمان، قائم و خلف
صالح.
شيعيان در دوران غيبت صغرى ايشان را �ناحيه مقدسه� لقب داده بودند. در برخى
نام پدر:امام حسن عسكرى (ع )
منابع بيش از 180 لقب براى امام زمان(ع) بيان شده است.
منصب: معصوم چهاردهم، امام دوازدهم شيعيان و بر پاكننده اولين حكومت واحده
جهانى در دوره آخر الزمان.
تاريخ ولادت: نيمه شعبان سال 255 هجرى.
محل تولد: سامرا (در سرزمين عراق كنونى).
نسب پدرى: ابو محمد، حسن بن على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن
محمد بن على بن حسين بن على بن ابىطالب(ع).
نام مادر: نرجس. نام اصلىِ وى مليكه، دختر يشوعاى، فرزند قيصر روم است.
مدت امامت: امامت آن حضرت در دو مرحله است كه به �غيبت صغرى� و �غيبت
كبرى� شهرت يافته است.
مدت �غيبت صغرى� از هنگام ولادت آن حضرت، در سال 255 تا سال 329 هجرى،
به مدت 74 سال بوده است. و �غيبت كبرى� از سال 329 هجرى آغاز و تاكنون
ادامه يافته است. اين غيبت همچنان ادامه دارد تا خواست خداوند منان بر ظهور آن
حضرت تعلق گيرد. در آن زمان، غيبتش به پايان مىرسد وحكومت اسلامى، در
سراسر جهان، به رهبرى آن حضرت محقق مىگردد.
1-دوران كودكى حدود پنج سال تحت سرپرستى پدر و در پشت پرده خفاء، تا از گزند دشمنان محفوظ بماند، و هنگامى كه در سال 260 پدرش شهید شد، مقام امامت به او محول گردید.
2-غیبت صغرى : از سال 260 هجرى قمرى شروع شد و در سال 329 كه حدود 70 سال مى شود پایان یافت . (اقوال دیگرى نیز گفته شده است)
3-غیبت كبرى : كه از سال 329 شروع شد، و تا وقتى كه خدا بخواهد و ظهور كند، ادامه خواهد یافت .
4-دوران درخشان ظهور آن حضرت و حكومت جهانى او.
نواب اربعه : آن حضرت در دوران غیبت صغرى (70 سال ) با چهار نفر به تناوب ، به طور مستقیم تماس داشت ، و آنها كه نایبان چهار گانه نام دارند، واسطه بین او و مردم بودند، كه به ترتیب عبارتند از: عثمان بن سعید، محمد بن عثمان ، حسین بن روح و على بن محمد ، و هنگام وفات على بن محمد ، امام زمان (عج) دستور داد براى خود جانشین تعیین نكند.
نواب عام : پس از غیبت كبرى ، آن حضرت ، نایبان عام دارد، كه به طور مستقیم ، مشخص نشده اند، بلكه اوصاف آنها گفته شده و مردم مى توانند بوسیله اوصاف ، آن ها را بشناسند، و آن ها عبارتند از فقیه جامع الشرائط (مرجع تقلید) كه به عنوان ولى فقیه خوانده مى شوند، و در عصر غیبت ، مردم به آنها رجوع مى كنند.
شرط دوم: وجود رهبر و پيشواى شايسته و بزرگ كه شايستگى رهبرى همه جانبه آن روز را داشته باشد.
شرط سوم: وجود ياران همكار و همفكر و پاسدار در ركاب آن رهبر واحد براى پياده كردن جهانى آن اهداف بلند. ويژگيهايى را كه اين افراد مى بايست واجد باشند، در همين شرط نهفته است زيرا اين افراد بايد داراى خصوصيات معينى باشند تابتوانند آن كار مهم را انجام دهند و گرنه هر گونه پشتيبانى كفايت نمى كند .
شرط چهارم: وجود توده هاى مردمى كه در سطح كافى از فرهنگ و شعور اجتماعى و روحيه فداكارى باشند. تا در نخستين مرحله موعود گروه هاى اوليه پيروان حضرت مهدى (عج) را تشكيل دهند زيرا آن افراد با اخلاص درجه يك كه شرط سوم با وجود آنها محقق مى شود، گروه پيشرو جبهه جهانى هستند .
لازم به ذكر است كه شرايط چهار گانه فوق مربوط به پياده كردن عدالت خالص در روز موعود است ولى چنانچه نسبت به شرايط ظهور بسنجيم، يكى از آنهاكه وجود رهبر باشد، كم مى شود. و سه شرط ديگر باقى مى ماند زيرا معنى ظهور آن است كه فرد آماده قيام در آن روز وجود دارد كه مى خواهد ظاهر شود و با گفتن اين كلمه شرط دوم را ضمنى پذيرفته ايم و خواه ناخواه سه شرط بيشتر باقى نمى ماند .

من ذخيره خدا در روي زمين و انتقام گيرنده از دشمنان او هستم.
ملعون است، ملعون است کسي که نماز مغربش را به تأخير بيندازد، تا زماني که ستارگان آسمان پديدار شوند. (بحارالأنوار، ج 52، ص 15)
هر يک از پدرانم بيعت يکي از طاغوتهاي زمان به گردنشان بود، ولي من در حالي قيام خواهم کرد که بيعت هيچ طاغوتي به گردنم نباشد. (بحارالأنوار، ج 53، ص 181)
من آخرين جانشين پيامبر هستم، و به وسيله من است که خداوند بلا را از خاندان و شيعيانم دور ميسازد.
افضل اعمال امت من انتظار فَرَج و ظهور امام زمان عليهالسلام است.
(الشِّهاب فيالحِکَم و الآداب، ص ١٦)
�امام جعفرصادق (عليهالسلام)�:
اگر از عمر دنيا تنها يک روز مانده باشد خداوند آن روز را آنقدر طولاني ميکند تا قائم ما اهل بيت(عليهالسلام) ظهور يابد. (منتخبالاثر، ص ٢٥٤)